经典古诗网
推荐
诗文
名句
作者
古籍
刘基名句
类型:
作者:
于鹄
五云山人
仓央嘉措
任士林
任安
伊璠
何元上
何孟伦
何孟春
何文敏
何澜泰
余端礼
侯延庆
俞君选
修睦
倪元璐
倪尧
倪应征
倪称
傅汝楫
朝代:
先秦
两汉
魏晋
南北朝
隋代
唐代
五代
宋代
金朝
元代
明代
清代
形式:
诗文
古籍
谚语
对联
摘抄
山四面峭壁拔起,岩崿皆苍石,岸外而臼中。
——
刘基《苦斋记》
野蜂巢其间,采花髓作蜜,味亦苦,山中方言谓之黄杜,初食颇苦难,久则弥觉其甘,能已积热,除烦渴之疾。
——
刘基《苦斋记》
其洩水皆啮石出,其源沸沸汩汩,瀄滵曲折,注入大谷。
——
刘基《苦斋记》
其中多斑文小鱼,状如吹沙,味苦而微辛,食之可以清酒。
——
刘基《苦斋记》
山去人稍远,惟先生乐游,而从者多艰其昏晨之往来,故遂择其窊而室焉。
——
刘基《苦斋记》
携童儿数人,启陨箨以蓺粟菽,茹啖其草木之荑实。
——
刘基《苦斋记》
樵歌出林,则拊石而和之。
——
刘基《苦斋记》
间则蹑屐登崖,倚修木而啸,或降而临清泠。
——
刘基《苦斋记》
人莫知其乐也。
——
刘基《苦斋记》
赵子曰:良药苦口利于病,忠言逆耳利于行。
——
刘基《苦斋记》
吾闻井以甘竭,李以苦存,夫差以酣酒亡,而勾践以尝胆兴,无亦犹是也夫?
——
刘基《苦斋记》
彼之苦,吾之乐;而彼之乐,吾之苦也。
——
刘基《苦斋记》
刘子闻而悟之,名其室曰苦斋,作《苦斋记》。
——
刘基《苦斋记》
故孟子曰:天之降大任于是人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤。
——
刘基《苦斋记》
月暗云霄,星沉烟水,角声清袅。
——
刘基《水龙吟·鸡鸣风雨潇潇》
语燕鸣鸠白昼长,黄蜂紫蝶草花香。
——
刘基《浣溪沙·语燕鸣鸠白昼长》
将军玉帐貂鼠衣,手持酒杯看雪飞。
——
刘基《北风行》
天际草离离,鸿雁南归,冷烟凝恨锁斜晖。
——
刘基《浪淘沙·感事》
盗起而不知御,民困而不知救,吏奸而不知禁,法斁而不知理,坐糜廪粟而不知耻。
——
刘基《卖柑者言》
又何往而不金玉其外,败絮其中也哉?
——
刘基《卖柑者言》
观其坐高堂,骑大马,醉醇醴而饫肥鲜者,孰不巍巍乎可畏,赫赫乎可象也?又何往而不金玉其外,败絮其中也哉?
——
刘基《卖柑者言》
天道何亲?
——
刘基《司马季主论卜》
惟德之亲;鬼神何灵?
——
刘基《司马季主论卜》
君侯亦知之矣,何以卜为?
——
刘基《司马季主论卜》
季主曰:君侯何卜也?
——
刘基《司马季主论卜》
季主曰:若是,则君侯已喻之矣,又何卜为?
——
刘基《司马季主论卜》
人,灵于物者也,何不自听而听于物乎?
——
刘基《司马季主论卜》
且君侯何不思昔者也?
——
刘基《司马季主论卜》
良会处,知何许?
——
刘基《千秋岁·淡烟平楚》
无何,有貙闻其牛羊豕之声而入食焉。
——
刘基《若石之死》
下一页
上一页
类型
朝代
先秦
两汉
魏晋
南北朝
隋代
唐代
五代
宋代
金朝
元代
明代
清代
作者
于鹄
五云山人
仓央嘉措
任士林
任安
伊璠
何元上
何孟伦
何孟春
何文敏
何澜泰
余端礼
侯延庆
俞君选
修睦
倪元璐
倪尧
倪应征
倪称
傅汝楫
形式
诗文
古籍
谚语
对联
摘抄
© 2023
经典古诗网
|
诗文
|
名句
|
作者
|
古籍
|
纠错